Nunha peme ou un autónomo profesional, a diferenza entre operar con tranquilidade ou sufrir tensións de caixa adoita estar en tres decisións previas. Definir un calendario fiscal integrado no orzamento, fixar regras operativas para facturación e gastos, e asignar responsabilidades claras con revisións periódicas. Con ese armazón, IVE, IRPF e Imposto de Sociedades deixan de ser eventos puntuais e pasan a ser procesos repetibles e controlados.
O primeiro piar é o calendario. Non abonda con anotar datas de presentación e pagamento. Convén traducir cada obriga nun fluxo de caixa previsible. Recoméndase reservar semanalmente unha porcentaxe de cada cobro nunha conta separada destinada a impostos. Esa conta funciona como amortecedor e evita recorrer a pólizas para pagar tributos. Ademais, o calendario debe sincronizarse coa facturación e a tesourería. Se a empresa factura ao final de mes pero cobra a 45 días, a reserva para IVE e impostos debe anticiparse cun esquema de provisión que non dependa do cobro efectivo.
O segundo piar é a política de facturación e gastos deducibles. En IVE, a correcta emisión de facturas, a identificación de tipos aplicables e a disciplina na declaración do IVE soportado determinan o saldo a ingresar ou a devolver. En actividades con mestura de operacións exentas e non exentas, a prorrata require unha estimación inicial e un axuste anual. Se se opta polo réxime de caixa, a tesourería gaña aliñamento entre dereito e cobro, pero a administración operativa esixe un control exhaustivo de datas de pagamento e cobro. A política de gastos debe especificar que conceptos son deducibles, como se xustifican e en que prazos se rexistran. Sen unha regra escrita, a dedución vólvese arbitraria e xera riscos en revisión.
En autónomos, o IRPF articulase a través de pagamentos a conta sobre o rendemento neto e de retencións practicadas ou soportadas. A clave directiva é transformar o cálculo de rendementos nun proceso mensual, aínda que a obriga formal sexa trimestral. Ese peche interno converte o IRPF nun fluxo previsible e permite axustar prezos ou gastos antes de chegar a unha liquidación inesperada.
En sociedades, o Imposto de Sociedades gobérnase con tres pezas. Un peche contable mensual fiable, un cadro de diferenzas temporarias para anticipar axustes e unha rutina de estimación do resultado fiscal que enlace cos pagamentos fraccionados. O tipo nominal non explica o efectivo pagado se non se modelan amortizacións, deterioros, provisións non deducibles e compensación de bases impoñibles. A dirección financeira debe preparar unha ponte entre EBITDA e base impoñible que se actualice con cada peche interno e que alimente os pagamentos a conta para evitar saldos finais abultados.
Dispor dun acompañamento profesional, como o que ofrece a Oficina Económica de Galicia, pode resultar determinante para unha implantación exitosa. Aproveita o asesoramento especializado e os recursos gratuítos ao teu alcance para fortalecer o teu proxecto empresarial.
