A decisión entre leasing e renting non é unha comparación de produtos financeiros illados, é unha decisión de arquitectura financeira. Afecta o perfil de risco da peme, ao seu modelo de goberno de investimentos e á disciplina coa que conecta capex coa xeración de caixa. Un bo deseño parte de tres preguntas directivas:
- Que activo necesito para executar a estratexia?
- Canto fluxo de caixa podo comprometer de forma estable sen tensar o circulante?
- Que flexibilidade requiro para renovar, desenvolver ou substituír o activo se o plan cambia?
En leasing, a entidade financia a adquisición e a peme asume a maior parte dos riscos e beneficios do activo. Adoita existir opción de compra ao final, cuna cota residual. O obxectivo é apropiarse do valor económico do activo ao longo da súa vida útil cun calendario de pagos que compase o investimento á xeración de caixa. O renting é un arrendamento de uso con servizos engadidos como mantenemento, seguro e xestión de avarías. A peme paga por dispoñibilidade, non pretende quedar co activo e valora a flexibilidade para renovar rapidez.
A tesourería manda
A comparación non debe facerse só polo custo nominal das cotas, senón polo perfil de caixa total, incluídos servizos, impostos, mantenemento e seguros. Un erro frecuente é subestimar o impacto do mantemento non cuberto en escenarios de uso intensivo. En renting, o pago mensual integra servizos e reduce a volatibilidade da caixa. En leasing, a empresa pode optimizar o custo se xestiona ben o mantemento e os seguros, pero asume o risco de desviacións. A decisión correcta é a que se estabiliza o fluxo de caixa operativo sen sobrecargar a póliza de crédito.
A fiscalidade e a operativa de facturación importan polo seu efecto en caixa. As cotas periódicas permiten deducir gasto de forma aliñada co uso, e os pagos recorrentes facilitan orzamentación e control. Non se trata de buscar a vantaxe fiscal illada, senón de integrarla no plan de caixa e no calendario de renovación de activos.
Que vixiar desde dirección
Evitar contratos con penalizacións de saída que anulan a flexibilidade buscada. Nos sobrecomprometerse en duración cando o ciclo de produto é curto. Aliñar os calendarios de pagos coa estacionalidade do negocio e pactar carencias se o activo necesita tempo de instalación. Comparar sempre dous ou tres ofertas equivalentes en servizos para non confundir prezo con valor. Medir trimestralmente o rendemento real da activa fronte ao caso base e activar decisións de renovación ou compra anticipada cando o uso efectivo desviese.
O apoio técnico de entidades como a Oficina Económica de Galicia constitúe un valor engadido esencial no proceso de implantación. Solicita orientación sen custo e saca partido das ferramentas dispoñibles para impulsar a túa empresa.
